Eden Hazard, ooit gevierd als een van de meest opwindende talenten in het voetbal, heeft openlijk gesproken over de fysieke en emotionele tol die hem dwong om op slechts 32-jarige leeftijd met pensioen te gaan. De voormalige aanvoerder van België, wiens carrière een hoogtepunt bereikte bij Chelsea maar stokte bij Real Madrid, onthulde hoe voortdurende blessures en onvervulde verwachtingen uiteindelijk leidden tot een beslissing die hij omschreef als zowel pijnlijk als noodzakelijk.
Van Droomtransfer Tot Nachtmerrie
Hazards transfer van €150 miljoen naar Real Madrid in 2019 had zijn status als wereldster moeten bezegelen. In plaats daarvan werd het een verhaal van tegenslagen. Geplaagd door blessures vanaf het begin – waaronder een gebroken enkel in zijn eerste seizoen – kwam hij slechts tot 76 wedstrijden en zeven doelpunten in vier jaar. Een terugkerende enkelblessure, verergerd door gebrekkige revalidatie tijdens de COVID-19-pandemie, beroofde hem van zijn explosiviteit en dribbelvaardigheden. “Ik probeerde terug te keren, maar mijn lichaam reageerde niet,” gaf Hazard toe, terugdenkend aan de frustratie van het toekijken terwijl zijn ploeggenoten trofeeën vierden, zoals de Champions League in 2022, waarin hij niet werd ingezet.
De Druk van Verwachtingen
Bij Chelsea was Hazard een sleutelfiguur, goed voor 110 doelpunten en 92 assists in 352 wedstrijden, en won hij onder andere twee Premier League-titels en twee Europa Leagues. Zijn overstap naar Madrid ging echter gepaard met immense druk om Cristiano Ronaldo op te volgen. “Ik wilde de beste zijn, maar blessures beroofden me van die kans,” zei hij. Critici wezen op zijn relaxte houding ten opzichte van fitheid – teamgenoten merkten op dat hij zelden laat in de gym bleef – als een mogelijke oorzaak van zijn achteruitgang. Maar Hazard verdedigde zijn liefde voor het spel: “Ik speelde met plezier, niet voor de statistieken. Maar in Madrid veranderde plezier in pijn.”
Een Eerlijke, Maar Moeilijke Pensioenbeslissing
Tegen 2023 erkende Hazard dat hij niet langer op het hoogste niveau kon concurreren. “Je moet naar jezelf luisteren en op het juiste moment stoppen,” schreef hij in zijn aankondiging van zijn pensioen. Ondanks aanbiedingen uit de MLS en andere competities koos hij ervoor om te stoppen, en gaf toe: “Ik wilde geen voetbal meer spelen.” De beslissing was bitterzoet – dankbaarheid voor zijn carrière ging gepaard met spijt over het onbenutte potentieel.
Erfenis Voorbij het Veld
Hazards pensioen betekent het einde van een hoofdstuk voor de “Gouden Generatie” van België, die hij aanvoerde naar een historische derde plaats op het WK van 2018. Hoewel internationale glorie uitbleef, getuigen zijn 126 interlands en 33 doelpunten van zijn invloed. Tegenwoordig richt Hazard zich op zijn gezin en nieuwe passies zoals wielrennen – hij voltooide onder andere de loodzware Mallorca 312 van 225 km.
Terugblikken en Vooruitkijken
In openhartige interviews toont Hazard geen wrok. “Ik heb mijn droom geleefd,” zegt hij, waarbij hij trots is op zijn prestaties bij Chelsea en vrede heeft met zijn moeilijkheden in Madrid. Teamgenoten zoals Kevin De Bruyne en Juan Mata prezen hem als een “uniek talent,” terwijl fans zich zijn gewaagde dribbels en beslissende acties blijven herinneren.
Voor Hazard is het pensioen geen einde, maar een overgang. Zoals hij zelf grapte: “Nu fiets ik bergop in plaats van langs verdedigers.” Zijn verhaal is een aangrijpende herinnering aan de kwetsbaarheid van topsport – waar genialiteit en tegenslag hand in hand gaan.
Leave a Reply