De lucht trilde van emotie en waardering op 9 juni 2025 in het Koning Boudewijnstadion in Brussel. Voorafgaand aan de cruciale WK-kwalificatiewedstrijd van België tegen Wales stond de voetbalwereld stil bij het afscheid van een ware legende. Jan Vertonghen – de naam die jarenlang synoniem stond voor toewijding aan de Rode Duivels – kreeg een eerbetoon dat paste bij zijn status als nationaal icoon. Met 157 caps – een record dat getuigt van bijna twintig jaar topniveau – werd zijn legendarische status al vóór de aftrap in steen gebeiteld.
Een stadion brult voor zijn kapitein
Toen Vertonghen het veld betrad waar hij zo vaak had gestreden, barstte het stadion los in een oorverdovend applaus. Familie, vrienden, oud-ploegmaats – waaronder Tottenham-comrades Mousa Dembélé en Michel Vorm – en duizenden supporters in het rood vormden een golf van dankbaarheid. De Koninklijke Belgische Voetbalbond (KBVB), onder leiding van sportief directeur Vincent Mannaert, organiseerde een symbolisch en gedenkwaardig afscheid.
“Een legende zoals Jan Vertonghen verdient een legendarisch afscheid,” verklaarde Mannaert. “Hij schonk ons talloze onvergetelijke momenten – nu is het tijd om iets terug te doen.” Ingelijste truitjes, videohommages uit zijn 17-jarige interlandcarrière en een oorverdovend applaus maakten één ding duidelijk: Vertonghen was meer dan een speler – hij was het gezicht van de gouden generatie van het Belgische voetbal.
Voor Vertonghen zelf was het een bijzonder moment:
“Het dragen van het shirt van de Rode Duivels is altijd een grote eer geweest – iets dat ik nooit als vanzelfsprekend heb beschouwd. Deze afscheidservaring, hier in het stadion waar ik zo vaak heb gespeeld voor mijn land, omringd door mijn familie, vrienden en supporters, betekent enorm veel voor mij.”
De erfenis van 157: een reis van topklasse
De weg van Sint-Niklaas tot recordinternational was er een van standvastigheid, leiderschap en wereldklasseverdediging.
Onverwoestbare regelmaat: Zijn 157 interlands (waarvan drie niet-officiële volgens de FIFA) strekken zich uit van zijn debuut in juni 2007 tot zijn laatste wedstrijd in juni 2024. Hij vormde de rots in de branding tijdens drie WK’s (2014, 2018, 2022) en drie EK’s (2016, 2021, 2024), met als hoogtepunt de historische derde plaats in Rusland in 2018.
Clubsuccessen: Voor zijn emotionele terugkeer naar Anderlecht in 2022, had Vertonghen zich al bewezen als een van Europa’s beste verdedigers. Bij Ajax won hij twee Eredivisie-titels, twee KNVB-bekers en werd hij in 2012 verkozen tot Nederlands Voetballer van het Jaar. Zijn acht seizoenen bij Tottenham Hotspur (2012–2020) maakten hem een icoon in Noord-Londen: 315 wedstrijden, twee keer in het PFA Premier League Team of the Year (2013, 2018), Speler van het Jaar bij Spurs in 2018, en kapitein tijdens de historische Champions League-finale in 2019.
De ultieme prof: Wereldwijd stroomden de eerbetonen binnen, maar de meest betekenisvolle kwamen van oud-ploegmaats. Spurs-kapitein Hugo Lloris, die tegelijk met hem arriveerde in 2012, zei: “Hij gaf altijd alles voor de club… een voorbeeldige ploeggenoot.” José Mourinho noemde hem “de nummer één” qua professionaliteit, en benadrukte zijn voorbeeldfunctie voor jonge spelers. Son Heung-Min vatte het luchtig samen: “Ik ben blij dat ik niet tegen hem hoef te spelen – hij is zó goed!”
Meer dan voetbal: het hart van een kampioen
Hoewel zijn verdedigend meesterschap zijn carrière kenmerkte, laat Vertonghen ook naast het veld een blijvende indruk na. Bij zijn 100ste cap in 2018 weigerde hij een persoonlijke huldiging en koos in plaats daarvan om de Jan Vertonghen Foundation op te richten. Zijn missie was oprecht:
“Ik geloof dat sport en spel een positieve invloed kunnen hebben op het mentaal welzijn van kinderen.”
De stichting richt zich op twee pijlers:
1. Speelpleinen bouwen: Het creëren van moderne, interactieve speelruimtes, vooral in ziekenhuizen of kansarme buurten. Tegen 2025 waren er al zo’n 15 speelpleinen gebouwd, waaronder eentje op het dak van een ziekenhuis in Luik.
2. Ziekenhuisbezoeken: Regelmatige bezoeken aan ernstig zieke kinderen, om hen en hun ouders troost en vreugde te brengen. “Ze zijn al blij als je gewoon de kamer binnenkomt,” zei Vertonghen, beseffend hoe diep deze ontmoetingen raken.
Zijn inzet kreeg brede erkenning. Eind 2024 schonk de Belgische spelersvakbond United Athletes een bedrag van €25.000 aan zijn stichting – een unaniem gekozen initiatief door de spelersraad. Vertegenwoordiger Sébastien Stassin prees hem:
“Jan doet prachtig werk voor kinderen die vaak langdurig in het ziekenhuis moeten verblijven.”
Tijdens het afscheidsduel tegen Wales vond er ook een veiling plaats van gedragen Duivels-truitjes, ten voordele van zijn stichting en Belgian Red Courts.
Het laatste fluitsignaal – en de toekomst
De wedstrijd tegen Wales die volgde op de ceremonie was een knotsgek spektakel (4-3 winst voor België), maar de avond stond volledig in het teken van één man. Het was het laatste hoofdstuk van een imposante carrière, die symbolisch werd afgesloten met een kort 15-minutenoptreden voor Anderlecht in de play-offs, enkele weken eerder. Door zijn laatste club werd hij omschreven als “de kapitein der kapiteins”.
Jan Vertonghen stapt nu van het veld – maar zijn voetafdruk op het Belgische voetbal zal nog generaties voelbaar blijven.
Leave a Reply