In de bruisende, kolkende kathedraal van het Jan Breydelstadion, waar de passie voor Club Brugge week na week door de tribunes weerklinkt, zijn er verhalen die verder gaan dan de negentig minuten op het veld. Verhalen die niet over punten of trofeeën gaan, maar over erfenis, liefde en de onbreekbare band tussen een club en haar mensen.
Tijdens de recente wedstrijd Club Brugge – Westerlo voltrok zich zo’n verhaal, een ontroerend eerbetoon aan een leven lang trouw. Het was het verhaal van Marc.
Marc was niet zomaar een fan; hij was een begrip. Meer dan veertig jaar lang was zijn plaats in het stadion meer dan enkel een stoel – het was zijn tweede thuis. Hij had meer dan 40 jaar een abonnement, een bewijs van een toewijding die zowel triomfen als teleurstellingen heeft meegemaakt. Zijn liefde voor Club ging verder dan de poorten van het stadion: hij was één van de oprichters van de supportersclub in Zwevegem, en hielp mee aan het bouwen van de hechte gemeenschap die het voetbal zo bijzonder maakt.
Maar het leven schrijft soms moeilijke verhalen. Voor Marc was het bijwonen van een match een onmogelijke droom geworden. Zijn laatste wens was echter eenvoudig, maar diep: nog één keer erbij zijn. Nog één keer de energie van de menigte voelen, de gezangen horen en het mooiste wat hij kende delen met zijn dochters.
En precies daar toont een echte club zijn hart. Dankzij de Club Brugge Foundation werd Marc zijn droom gehoord. In een warme samenwerking met Wens Ambulancezorg vzw, een organisatie die de laatste wensen van ernstig zieke volwassenen vervult, werd het onmogelijke mogelijk gemaakt.
Op de wedstrijddag keek Marc niet thuis naar een scherm – hij was er echt bij. Samen met zijn dochters mocht hij nog één keer plaatsnemen in de tribune. Het gebrul van de supporters was zijn symfonie, het blauw en zwart op het veld zijn vertrouwde decor. Op dat moment was hij geen patiënt, maar een supporter, een vader, een deel van de Club Brugge-familie – omringd door de liefde van zijn kinderen en de warmte van zijn levenslange passie.
Deze bijzondere daad belichaamt perfect het motto van de club: #NoHeartNoGlory. De ware glorie van het voetbal ligt niet alleen in het winnen van trofeeën, maar in de menselijkheid die ons verbindt. In het besef dat de club gebouwd is op de schouders van trouwe supporters zoals Marc – en dat hen eren de mooiste overwinning is die er bestaat.
De Club Brugge Foundation, samen met Wens Ambulancezorg vzw, vervulde niet zomaar een wens – ze eerden een leven vol trouw en schreven een blijvende herinnering voor een familie. Ze bewezen dat spelers komen en gaan, maar dat het hart van de club – haar mensen – voor altijd blijft.
Voor Marc en zijn dochters was de eindstand die dag bijzaak. De echte overwinning lag in het moment, de verbondenheid en het bewijs dat een echte club zijn eigen nooit vergeet.
Leave a Reply